سایه ای بود و پناهی بود و نیست
لغزشم را تکیه گاهی بود و نیست
سخت دلتنگم کسی چون من مباد
سوگ حتی قسمت دشمن مباد
باورم شد این من ناباورم
روی دوش خویش او را می برم
می برم او را که آورده مرا
پاس ایامی که پرورده مرا
می برم در خاک مدفونش کنم....
-محمد علی بهمنی -
...
سلام..
همین اول از همه تسلیت هاتون ممنونم. روزها و هفته ی سختی رو پشت سر گذاشتم.گرچه دو روز بعد از مراسم خاک سپاری ،متوجه شدم که اقاجونم اونجا تو بهشت ،حالش خیلی خوبه و از این بابت خوشحال شدم و متاسف ازا ینکه واقعا دیگه نمی تونم ببینمش و وقتی میریم خونه شون بپرم بغلش و واقعا حسرت بزرگی میشه واسم..آغوش پدر بزرگ و مادر بزرگ به نظرم همیشه می تونه به ادم ارامش بده...دلم تنگ شده شدید واسه آقاجونم...وقتی رسیدیم ،رفتم تو پیش مادر بزرگم و کلی گریه کردم...مثلا باید تسلی خاطرش می شدم !اونم من!اما واقعا نمیشد..جاش خیلی خالی شده بود تو خونه..انگار هر طرف رو نیگا میکردی منتظر بودی ببینیش !یه دقه فک کردم حتما رفته بازار!الاناس که برگرده و بگه ناهار چرا حاضر نیس؟ همیشه ناهار رو زود می خورد.دقیقا 12 ظهر...برای اولین بار تو عمرم یه حسرت دیگه هم اومد سراغم.اونم وقتی که مامان بزرگم گف چقد آقا جونت دوس داش بیاد عروسی تو...و اون زمان بود که واقعا دوس داشتم دس ِّ یه شاهزاده ای ! 
احتمالا برای یه مدتی دیر به دیر بنویسم.اونم به دلیل گرفتاری های بی دلیل و با دلیلی هس که این روزا گرفتارش شدم...واسه نوشتن همین پست هم مجبور شدم کلی ازکارام رو ام پی تیری انجام بدم و برسم اینجا..فقط واسه اینکه پست قبلی down شه.
یکی از دوستام از قول یه روانشناسی می گف : تو زندگی مثه عدسی باشین نه منشور..فک که کردم دیدم راس میگه..عدسی همه پرتو ها رو تو یه نقطه جمع میکنه.کاش بشه همه ما هم تمام انرژی مون رو صرف انجام کارها به بهترین نحو بکنیم.
چیز دیگه ای که این روزا آرومم میکنه،یه جلد دیوان شاملو ئه که واقعا همدمم شده..با شعراش حال میکنم.این رو به شما پیشنهاد میکنم..
بقیه لینک هایی که این چن وقته ازشون خوشم اومده:1 و2 و 3و 4 .
